Πρώτη επιστολή

Αγαπημένε μου εραστή και ξεκωλιάρη Νινίνιο,

ο πυρετος, αποφάσισε να με εκδικιθεί που τον έκανα κι αυτόν μέρος της καύλας μου. Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο ΄΄εσβησα όλα τα φώτα,
κάθησα στον καναπέ κι άνοιξα τα πόδια μου. Αποφάσισα να σκεφτώ όλα εκείνα που με καυλώνουν πολύ, πολύ. Τη φωνή σου καυλωμένη από το τηλέφωνο να μου λέει ΣΤΟΠ (αληθεια δεν ξερεις πως με καυλωσε εκεινο το στοπ). Μας σκέφτηκα να κυλιόμαστε στα μαξιλάρια αλλά να μη γαμιόμαστε. Να'μαστε εκεί ξαπλωμένοι και καυλωμένοι εχοντας υποσχεθει πως ο,τι και να γινει δε θα γαμηθουμε. Μας εβλεπα εκει να τριβομαστε , να φιλιόμαστε να γλειφουμε ο ένας τον άλλο, να χωνουμε τα δάχτυλα μας ο ένας στον άλλο , σκέφτηκα να σε γλέιφω σιγά σιγά, και να τρίβομαι πάνω στο΄πόδι σου , ναχω το ένα μου δαχτυλο στο στομα σου και να προσπαθω να σε γαμησω πολυ σιγα με το αλλο.Όλο αυτό με καυλωνε τόσο πολύ που δεν άντεξα κι έχυσα και για να με τιμωρησεις που αθετησα το λόγο μου με γύρισες στα τεσσερα κι αρχισες να αυνανιζεσαι δυνατα πάνω στον κώλο μου και σε παρακαλουσα να μου το βαλεις και δεν το βαζες , κι ενιωθα πως ειμαι μια τσουλα, μια ξεκωλιαρα και πως δεν ηθελες να μου προσφερεις καμια ηδονη. Ηθελες μονο να με χρησιμοποιησεις για να χυσεις, και καυλωνα απιστευτα και σενιωθα να θελεις να χυσεις κι εχυσες πάνω μου κι ένιωθα το σπερμα σου να πεταγεται στον κωλο μου, στη μεση μου και σενα να βογγας και φωναζα κι εγω σα να ειχα χυσει μαζι σου κι ηταν υπεροχα. Ειχα αποφασισει πως δεν θα βαλω το χερι μου αναμεσα στα ποδια μου οτι κι αν συμβει. Πως θα καθησω εκει με ανοιχτα ποδια να νιώθω την καυλα μου να τρέχει να κυλάει, μέχρι να χύσω έτσι από την καύλα μου, μεχρι να μην αντεχω, μεχρι δεν ξερω, μεχρι να πεθανω. Για πολλή ώρα άντεξα. Βογγούσα, ένιωθα να καίω, οι ρώγες μου πονούσαν από τη ν καύλα, ένιωθα να γίνονται απίστευτα σκληρες και να πονάνε πολύ, να τσούζουν σα να μου τις ξύνει καποιος με ξυράφι. Έβαλα το΄δάχτυλό μου μέσα , κι άρχισα να αυνανίζομαι δυνατά, έβαλα κι αλλο ένα με δύναμη κι έχυσα κι ύστερα ήθελα να πεθάνω εκεί. Με τα δάχτυλά μου μέσα μου. Όταν άρχισα να κρυώνω, έβγαλα σιγά σιγά τα χερια μου απο μεσα μου και είχα λίγο άιμα. Έκανα μια μικρή πληγη καθώς μάλλον το είχα βαλει με πολύ δυναμη. Ισως να φταίνε τα νυχια μου. Ισως δεν ξερω. Ηρέμησα κι ηθελα να φτιαξω ενα τσαι και να καθησω να σου γραψω ολα αυτα μα και να συνεχισω το quiz μου. Έφτασα μέχρι τον πάγκο της κουζινας κι εκει σωριάστηκα. Ο πυρετος μου με εκδικιθηκε. Σωριαστηκα κανονικα. Ενιωθα τα κοκκαλα μου να με πεθαινουν απο τον πονο, καταφερα με δυσκολια να σηκωθω, και πηγα στο κρεβατι. Εβαλα θερμομετρο κι ειχα 39,3!!. Ζαλιζομουν και μετα δε θυμαμαι. Μαλλον κοιμηθηκα. Θυμαμαι μονο οτι κρυωνα απισυετα. Σηκωθηκα πριν μια ωρα και αισθανομαι πολυ καλυτερα κι ο πυρετος μου εχει πεσει αρκετα. Ωωωω αγαπητέ μου Νινίνιο, τρελό μου μωρό, δεν ξέρω που θα με οδηγήσουν όλες αυτές οι εξομολογήσεις μου. Ίσως και να σκέφτεσαι οτι η μικρή σου Οφηλίνα έχει ξεπεράσει κάθε όριο καθωσπρεπισμού, μα σου ζητώ να κατανοήσεις την απο πάντα ανώμαλη κι ακόλαστη φύση μου. Εσυ σοφέ μου Νινίνιο θα γίνεις ο εξομολογητής μου. Θα σου λέω ότι σκέφτομαι κι οτι θελω να κανουμε. ΩΩ μα σε τι βουσρκο κυλιομαστε! Τί ομορφη που είναι η ακολασία όταν τη μοιράζομαι μαζί σου ανώμαλε μου Νινίνιο! Σόυ στέλνω αμέσως αυτή την κατακόκκινη επιστολή με τον υπηρέτη μου....




Σε φιλώ κολασμένα χαρίζοντάς σου όλο το σάλιο μου.
Η μικρή σου τσούλα
Οφηλίνα