Friday, December 22, 2006

Primera Respuesta

Οφηλίνα,
πολυαγαπημένη και πανέμορφή μου μικρή τοσοδούλα τσούλα,

Αλήθεια, δεν γνωρίζεις πόσο -στην αρχή βεβαίως- εξεπλάγην από την πρώτη σου αυτή επιστολή. Αντιπαραδέχομαι -βέβαια- πως ανέκαθεν ήσουν ειλικρινείς με το -συχνά αλαλλάζων- έτερό σου ήμιση. Όμως, αλήθεια -λέω πάλι, αισθάνθηκα αντιφατικά συναισθήματα.

Επέτρεψέ μου λοιπόν, σε τούτη μου την επιστολή, να διαλευκάνω τα συναισθηματικά σου βιώματα, όσα βεβαίως τυγχάνει να εκτοξεύονται ως δηλητηριώδη αιχμηρά βέλη προς την δική μου κατεύθυνση, με στόχο την διαιώνιση της -υπέροχα κατά τα άλλα- ερωτικής μας σχέσης.

Αντιλαμβάνομαι καθαρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας που μας χωρίζει. Όμως δεν πρόκειται να σου ομιλήσω σαν πατέρας σου, παρά μάλλον σαν εραστής σου.

Ενθυμούμαι με πλήρη διαύγεια την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε σε τούτο εδώ το σπίτι στο οποίο τώρα διαμένω.

Ενθυμούμαι τελώντας εν πλήρη διέγερση τις τελευταίες στιγμές του παθιασμένου έρωτά μας.

Ενθυμούμαι
επίσης πως, παρόλη την τεράστια εμπειρία μου, δεν θέλησα να επιμηκύνω τα πυγοραπίσματα στον πανέμορφα τουρλωτό σου σφιχτό κώλο επειδή θεώρησα πως ο σκοπός του οργασμού σου είχε επιτευχθεί και με το παραπάνω, δια τούτο έστρεψα την προσοχή μου στο να ξεκινήσω την δική μου λύτρωση, η οποία είχε ήδη αργήσει αρκετά, θέτοντας σε κίνδυνο την πνευματική μου διαύγεια αλλά και τον σκοπό της αδαμιαίας μου περιβολής.

Δι' αυτόν το λόγο αποφάσισα, εκείνη την ιερή στιγμή, να δεχθώ την πολυπόθητη εκσπερμάτωση, που -αλήθεια λέω πάλι- με ηδονιστική αχόρταγη χαρά μου προσέφερες, αφήνοντάς με να υγράνω τα χείλια σου, το χώρο που τα περιβάλλει, τα ροδαλά σου μάγουλα, το χώρο που περιβάλλει αυτά και -εν γένει- το υπόλοιπο πρόσωπό σου με τα φυσικά και ερωτικά μου υγρά που με ζωντάνια, τόλμη και παλμό εκτοξεύτηκαν, χαρίζοντάς μου την κάθαρση, που τόσο επιθυμώ και αναλογίζομαι καθημερινά, πρωταρχικός άλλωστε σκοπός της σαρκικής μας σχέσης.

Τούτο, όμως, ήτο τελικά και το μοναδικό μου σφάλμα.

Αντιλαμβάνομαι τώρα, χωρίς να είναι βέβαια αργά, πως η διάρκεια, η ένταση, ο ήχος και η μεσολαβούσα περίοδος των δυνατών -κατά τα άλλα- πυγοραπισμάτων μου, θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Με αυτόν τον τρόπο αφενός θα σου προσέφερα μέγιστη οργασμική δεινότητα, χωρίς με αυτό να υπονοώ πως η ερωτική σου ικανότητα είναι κάτω του μετρίου, αφετέρου θα συνέβαλα στην μη διατήρηση ερωτικών απωθημένων για ικανό διάστημα που -ενδεχόμενα- μεσολαβεί μέχρι την επόμενή μας συνεύρεση.

Διαβάζοντας όμως την ερωτική σου επιστολή δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο να ανακαλέσω από την -πλούσια βέβαια- μνήμη μου όλες τις ερωτικές μας στιγμές, ιδιαίτερα δε τούτη κατά την οποία, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεις και εσύ, αυνανιζόμουν στα οπίσθιά σου λίγο πριν εισέλθω βιαίως και -πίστεψέ με- με ασυγκράτητο πάθος στον πολυερωτικό σου πρωκτό.

Τούτο συνέβαλε τα μάλα στο να διεγερθούν όλες μου οι αισθήσεις, παρόλο που δεν σου κρύβω πως ένιωθα ένα μικρό φούσκωμα στην στομαχική μου κοιλότητα, το οποίο βέβαια με άφησε μετά από λίγο ερωτικά ανήσυχο, με συνέπεια να ξαπλώσω στην μικρή μας μαλακή γωνιά αναπολώντας τις μοναδικές μας στιγμές, με κλειστά όμως μάτια, ελευθερώνοντας το πέος μου, με τρόπο τέτοιο που να μπορώ να το αγγίζω και να το παλινδρομώ με το δεξί μου χέρι, ανασηκώνοντας ελαφρά την μέση μου έτσι ώστε, με το άλλο μου χέρι, να μπορώ να διαρρυγνύω με ευφάνταστο τρόπο τον δικό μου πρωκτό, ώστε να μπορώ να προσομοιώσω την όμορφη αίσθηση που σου είχα χαρίσει.

Δεν μπορώ να σου πω πόσο ερωτικά ένιωσα φαντάζοντάς σε να με κοιτάς και να θέλεις, ανήμπορη, να συμμετάσχεις στη μοναχική μου διέγερση. Ο οργασμός μου ήρθε αργά αλλά -αλήθεια λέω ακόμα μια φορά- ήταν τόσο δυνατός, που ούρλιαξα σαν σκυλί έκφυλο κι ανήμπορο μέσα στη νύχτα, αφήνοντας πάμπολλα ερωτικά και κολλώδη υγρά σε πολλά σημεία τριγύρω αλλά και πάνω στο κορμί μου, ιδιαιτέρως δε στην κοιλιακή μου χώρα που γνωρίζω πόσο ερεθιστική είναι για σένα.

Αγαπημένη μικρή μου πουτανίτσα, κλείνω τούτη την απάντηση προς εσέ με την ελπίδα πως ο έρωτάς μας δεν θα σε οδηγήσει στην απόγνωση, θυμίζοντάς σου πως μόνο με υπομονή μπορούμε να φτάνουμε στην απόλυτη λύτρωση, ελπίζοντας πως η επόμενη φορά της συνεύρεσής μας δεν θα είναι πολύ μακριά.

Σε παρακαλώ επίσης να είσαι εγκρατής στον επαγγελματικό και οικογενειακό σου περιβάλλον, αφήνοντας εκείνες τις στιγμές της μοναχικής ηδονής, που οι περισσότεροι των υπανθρώπων συνανθρώπων, με τους οποίους συναναστρέφεσαι, ονομάζουν, κακώς κατά τη γνώμη μου, γκάβλα, μόνο κατά τις μικρές νυχτερινές ώρες, ώρες κατά τις οποίες ο υπόλοιπος πληθυσμός κοιμάται του καλού καιρού, που, μόνη εις την οικία σου και ασφαλής, μπορείς να αφήνεις να εξέρχεται, με σκοπό την παρωδική λύτρωση που ένας μοναχικός αυνανισμός μπορεί να προσφέρει.

Αγαπημένη μικρή μου ερωτική τσούλα, σε φιλώ αναπολώντας την εκπληκτική σου κλειτορίδα να σπαρταράει με χαρά στα υγρά μου χείλη, ποθώντας σε αληθινά με πάθος άρρωστο και έκφυλο, κάθε μέρα και πιο πολύ...

Το πουστράκι σου
Fernado

4 Comments:

Blogger Μανταμ Σουσού said...

Πως μας ταιριάζει αυτή η καύλα!

12/22/06, 12:49 PM  
Anonymous Anonymous said...

Καλά βρε, δε ντρέπεσαι να ντύνεις με τέτοια πρόστυχα πέπλα τον Πεσσόα; Ο άνθρωπος δεν είχε πέος, όπως εξάλλου κανένας από τους μεγάλους ποιητές. Ειδικά ο Πεσσόα, αντί για πέος είχε ένα Τίποτα, ένα Πουθενά ή ένα διαρκώς ανασυντιθέμενο Παν, προεκτεινόμενο απείρως στη συμπαντική οδό του Κανενός. Ο έρωτάς του είναι αγνός σαν παρθένο μαλλί. Από τον Φρόϋντ κι έπειτα βρήκατε όλοι μια δικαιολογία για να τα βεβηλώνετε όλα, μου φαίνεται. Φτου σου, βλάσφημε.

Κατερίνα

12/30/06, 12:10 AM  
Blogger Μανταμ Σουσού said...

Ο Πεσσόα μικρή αθώα Κατερίνα όπως και όλοι οι μεγάλοι ποιητές όχι απλά είχε πέος, μα αυτό που τον διαφοροποιούσε είναι πως το πέος του ήταν συνεχώς σηκωμένο. Η ΚΑΥΛΑ μικρή μου είναι στάση ζωής. Δεν είναι μόνο το συναίσθημα "θέλω να γαμηθώ" αλλά ΘΕΛΩ ΟΤΙ ΚΑΝΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΑΙΡΝΕΙ...Μονάχα αυτό...
Η καύλα για γαμήσι είναι ένα όμορφο αναγκαίο αρχέγονο ένστικτο που δεν έχει καμία σχέση με την ΚΑΥΛΑ στην οποία αναφερόμαστε εγώ κι ο λατρεμένος μου Νινίνιο. Είμαστε δυο "ανώμαλοι" καυλωμένοι συνέχεια ο ένας για το μυαλό του άλλου...που απλά έχουμε ξεπεράσει όλες εκείνες τις κατα 99% ψεύτικες και κλισέ εκφράσεις για να δείξουμε τον έρωτά΄μας ο ένας στον άλλο. Θα σου άρεσε πολύ αν γράφαμε "αγάπη μου, μωρό μου, πόσο μου έχεις λείψει, κάθε στιγμή μακρυά σου είναι μια ερημιά"...εεε ;αυτό είναι ποιητικό αρκετα;θα σε συγκινούσε; Οι λέξεις μικρή μου είναι τίποτα. Αυτό που είναι γραμμένο πίσω από τις λέξεις..αυτό να κυνηγάς.
Οφηλίνα

1/5/07, 5:54 AM  
Anonymous Anonymous said...

Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Ως τώρα ήμουν τυφλή και ΕΙΔΑ. Επιτέλους καταλαβαίνω ότι ο Πεσσόα ΕΙΧΕ πούτσο και ότι πρέπει να κυνηγώ αυτό που είναι ΠΙΣΩ από τις λέξεις (όπως κι εσύ, όταν διάβασες το μήνυμά μου). Πόσο ανόητη ζωή έζησα ως τώρα. Πιο πολύ μου άρεσε που λες ότι η καύλα είναι για το μυαλό, στην περίπτωση τη δική σου και του αγαπημένου σου! Βρε μπας και πίσω από τις λέξεις κρύβεται κανένας διαχωρισμός μεταξύ λαϊκάντζας καύλας και καύλας με υψηλή νοημοσύνη; Γιατί αυτό θα ήταν το ίδιο με το να εξευγενίζει κανείς την καύλα του, λέγοντας "κάθε στιγμή μακρυά σου είναι ερημιά". Αυτοί που ταυτίζονται με τον Πεσσόα ξέρουν καλά από σεμνοτυφείς ναρκισσισμούς.

1/5/07, 9:14 PM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home